Voordat ik Nicaragua verlaat, een dankwoordje :-)

Jaja, ook Nicaragua is een fantastisch land, enorme contrasten tussen arm en rijk, maar een natuur om U tegen te zeggen! Intens gelukkig, dat ben ik!

Na mijn familiaal verblijf in Leon ben ik met Todd en Kelly naar Granada gegaan. Omdat ze de volgende dag naar Costa Rica gingen, hebben we ons afscheid goed gevierd! Vanaf 16u zaten we op een terras met uitzicht op de prachtige cathedraal met een Toña (plaatselijk bier) in de hand.
Uiteindelijk zitten we met andere Amerikanen aan tafel die ook nog onze rekening betaalt! Mijn idee over Amerikanen is sindsdien toch wat veranderd! ;-)
We blijven bij de Toñas, ook in de karaokebar waar geen kat is, tot middernacht.

De volgende dag goed ontbeten, skypen met de hele familie :-) en boekje lezen in de hangmat! Rustig bekijken wat ik hier wil zien.

Ik besluit de volgende dag de bus te nemen naar Catarina om het uitzicht over de stad en de twee meren te hebben. In de hostel zeggen ze dat er minder bussen rijden door verkiezingen, maar dat houdt mij niet tegen om te gaan. Ik stap op de bus en weet dat ik om half 2 de laatste bus terug heb. Geen idee hoe laat het is, laat het avontuur maar beginnen!
Zes andere gringo's stappen ook af in Catarina en ga met hen naar het uitzichtspunt. We zien een storm over het meer trekken richting ons....
In de bus waren we nog kei hard aan het zweten, nu zaten we binnen te schuilen voor de regen met een warme thee! Het positieve is dat het hier na een uurtje lelijk regenen ook stopt en terug zonnig wordt! *vind ik leuk*

Zij gaan de afdaling doen door het bos richting het meer....ik ga met hen mee...we zien wel hoe we terug in Granada geraken!
De afdaling is pittig en modderig en minder leuk toen ik besefte dat ik die weg ook terug omhoog moest!
Na anderhalf uur leek er geen einde aan te komen en zei een local dat het nog eens zo ver was naar het meer!
Euhm, niet met mij eh! Ik ben op mijn sandalen, heb niet genoeg water bij en niks te eten EN ik wil niet in de donker terug omhoog! Gelukkig dacht Luke er hetzelfde over en wij zijn terug gedraaid! Oh my god wat een conditie kweek ik hier!!! Zweten zweten zweten!!! Mijn topje was kletsnat toen ik terug boven was, maar ik was terug boven :-) Goed gedaan, Liesbeth!

We nemen de laatste bus naar Masaya om daar de laatste bus naar Granada te nemen. Heb niks meer gehoord van de anderen... Ik ben weer veilig en wel in de hostel!

De volgende dag hang ik de toerist in de stad uit met mijn camera in de hand! En ik denk dat alle mannen van Granada verliefd op me zijn want zoveel kusjes en complimentjes heb ik nog nooit gekregen op 1 dag, wat zeg ik, op 1 uur!
Want na een uur wandelen had ik het gezien en moest ik vooral afkoelen in de hostel!
's Middags ga ik een typische vigoron eten op de plaza. Het is yuca, met koolsalade en gefrituurd varkensvel geserveerd op een bananenblad....ja wadde, niet het smakelijkste ooit! Het gefrituurd varkensvel was stukken beter dan de gekookte versie maar heb het toch laten liggen...Arme kindjes proberen dingen te verkopen en er was een meisje dat de overschot van mijn eten vroeg. Met plezier mocht ze het meenemen, ze vouwt het bananenblad bijeen en ik zie ze een paar tafeltjes verder smullen! Ze kijkt op en lacht, ik lach terug en mijn hart breekt!

Om 14u vertrek ik met de boot richting het eiland Ometepe. Ik settel me op het dek, muziek in de oren en genieten van het uitzicht! Dat uitzicht wordt beter en beter naargelang de zon meer zakt.
In de verte het uitzicht op het eiland dat bestaat uit 2 vulkanen met daarbij een gekleurd wolkenspel door de zonsondergang. De meesten staan buiten op het dek te genieten...
Met de muziek van Daan in mijn oren wil ik dansen op de boot! Met een smile op mijn gezicht sta ik puur te genieten en ben ik intens gelukkig!!!!!

Samen met 2 Australische meisjes, Nicholas (California) en Oli (Engeland) neem ik een taxi naar onze hostel en gaan slapen naar een simpel avondmaal.

De volgende dag willen we gaan zwemmen in het meer, maar vinden geen strand in de buurt dus wandelen de andere kant eens op, eten iets en besluiten de namiddag met rum-cola en kaarten door te brengen.
Gezellige namiddag en in de avond gaan we samen iets eten. Dat wil zeggen dat we eerst een stevige afdaling maken naar het dorp en na het eten ook weer een pittige tocht terug hadden! Een afkoeldouche en slapen! Ofja, vanaf 3u zijn we wakker door een rat in de slaapzaal. Een slaapzaal die absoluut iets wegheeft van een veldhospitaal!

De volgende dag reis ik met Oli verder...haha...in de namiddag gaan we iets eten in het dorp en we willen eigenlijk in een andere hostel slapen omdat we de rat geen aangenaam gezelschap vonden, maar alle hostels zijn volzet!
De eerste keer dat ik dat meemaak, maar geen nood! Om 17u - 17u30 is er een laatste bus naar Altagracia, een dorpje verderop waar meer hotels zijn. Om 18u staan we nog steeds in de donker langs de kant van de weg te wachten. En natuurlijk....net op het moment dat je er niet meer in gelooft en opgeeft en begint te wandelen, komt de bus aan!!!! :-)

Oli reist de volgende dag verder naar San Juan del Sur, ik blijf nog een nachtje op het eiland op een strand. Niet zoveel te beleven en het nationaal park in de buurt had ik op een uur gedaan... dus vooral relaxen en kennisgemaakt met Paco de Koreaan! :-)

Met hem neem ik de volgende ochtend de boot terug naar het vasteland en nemen we een collectieve taxi naar San Juan del Sur.

Hier relax ik nog even aan het strand voordat ik door Costa Rica ga racen! :-)
Gisterenavond schildpadden gaan spotten want die komen nu op het strand om eieren te leggen en ik heb het hele proces gezien! Er kwam een schildpad op het strand, vollebak een nest aan het graven en zodra het diep genoeg is, begon ze eieren te leggen. We hebben het perfect kunnen zien, ze heeft er wel 100 gelegd!!! Maar waarschijnlijk overleeft er geen 1 van door de dieren die ze opeten of de plaatselijke bevolking die ze pikken om op te eten of te verkopen. Er is wel bewaking voorzien, maar die kunnen ook niet de hele kustlijn in de gaten houden natuurlijk!
Van het moment dat de schildpad klaar was, kwam ze uit haar trance, en maakte het nest weer dicht zodat je er niets meer van zag!
Daarna wandelde ze weer rustig terug de zee in.....oooooohhh zo schoon!

Jaja Nicaragua, zo schoon! Absoluut een topper!

Typisch eten is hier vooral gallo pinto dat je overal bij krijgt! Het is een mix van jawel, rijst en bonen! Maar ik ga sffs een lekkere spaghetti maken a la Liesbeth ZONDER rijst en bonen!

De prijs wordt hier altijd in dollar weergegeven omdat ze dit voor de toeristen doen *vind ik niet leuk*

Waaaw, na dit verhaal moet je het merendeel weten van mijn doen en laten, maar toch missen jullie nog het meeste omdat ik dat niet kan uitleggen in woorden en beelden!
Ik word gewoon aan de omgeving, aan de hobbelige wegen, aan de kapotte overvolle bussen, aan de kippen, varkens en koeien op de weg, aan de arme kindjes die bedelen, zelfs aan de prachtige taferelen word je gewoon!

Ik heb vooral al geleerd dat alles goedkomt en dat alles kan, hoe dan ook!
De mensen hier leven met zoveel minder als bij ons, maar lijken zoveel gelukkiger!
Daar kunnen wij, Europeanen, nog veel van leren!

Een dikke zoen vanuit Nicaragua van een heel gelukkige Liesbeth!